Мөнәҗәт — Аллаһка сыгыну, ярдәм сорап ялвару, серләшеп, ихлас күңелдән эчең­не бушатып, җиңеллек һәм котылу эзләү мәгънәсен аңлата. Шушыннан һәм, гомумән, сүз барган жанрның төп иҗтимагый-эстетик ва­зыйфасыннан чыгып кара­ганда, дини рухлы мөнә­җәтләр — мөэмин-мөселманның Аллага юнәлде­релгән лирик монологы, ягъ­ни моң-зарларын яки кылган гөнаһларын ачып салып тәүбә итү, ярлыкау һәм рәхим-шәфкать соравы.
«Раннур» нәшриятында га­лим Котдүс Хөснуллинның «Мөнәҗәтләр һәм бәетләр» дигән саллы китабы басы­лып чыгу — татар тарихында зур вакыйга. Ул — 752 бит­ле, зур форматлы китап. Мөнәҗәтләр дүрт бүлектән тора. «Без — Аллаһның кол­лары», «Иманлы инсанның күңел фәлсәфәсе», «Ялгыз­лык һәм фираклык», «Без бу дөньяда кунак кына». Мактау-данлау мөнәҗәтләре, салаватлар, мәҗлес алкыш-мөнәҗәтләре, тәһлил, ятим бала, картлык-карыйлык, үлем хәлләре һ.б. мөнә­җәтләр дә бик гыйбрәтле.
Китапны бәетләр, шәкерт­ләр иҗаты, көйләп китап уку бүлекләре тагын да баета, тулыландыра. Кайбер мө­нәҗәтләргә ноталар бирелү нур өстенә нур, әлбәттә.